Zysk i S-ka, 2008
To przez to, że ptaki są wszędzie, od najstarszych zabytków archeologicznych (motywy zdobnicze), poprzez boskie panteony (ot, choćby Horus i Toth w Starożytnym Egipcie, z głowami: sokoła - ten pierwszy i ibisa – ten drugi), aż do zespołu The Byrds i Alfreda Hitchcocka. A literatura? A muzyka poważna? A malarstwo i film? Kultura i sztuka są pełne ptaków. Tak pełne, że nie sposób w wyczerpujący sposób opisać i sklasyfikować tego zjawiska. Spróbowałem, w osobistym tonie, choć dotknąć tematu. Do tego spotykałem ptaki wędrując tu i tam. Zawsze w niezmienny sposób zwracały na siebie moją uwagę.
Michał!
Dzięki za książkę. Przeczytałem ją już drugi raz. Chyba jestem oprócz Ciebie jedynym, który do tej pory tego dokonał. (…), dziesiątki razy słyszałeś, że marzyłem, by zostać ornitologiem. Minęły bezpowrotnie czasy, kiedy wróciwszy ze szkoły, rzucałem tornister w kąt, brałem za to pożyczoną lornetkę 8x40, aparat Vilia Avto i gnałem do lasu podglądać ptaki. Matka codziennie wykrzykiwała: jeszcze cię ktoś tam w tym lesie ukatrupi. To były piękne chwile. Kto miałby mnie zabić w lesie? Zupełnie tego nie rozumiałem. Wracałem potem najczęściej głodny, zmęczony, pogryziony przez komary, ale szczęśliwy. Ilu śmiertelników mogło na własne oczy widzieć jak remiz buduje sobie gniazdo? Kto własną ręką wyjmował z dziupli i oglądał małe dudki, uważając by te kolorowe stworzenia nie poczęstowały go brudną cuchnącą mazią? Jak wyglądają jaja trznadla? Czy faktycznie są popisane chińsko podobnymi znaczkami? Kto wie, że wróbel na wsi i wróbel w mieście to dwa różne gatunki? Czy choć 1% ludzkiej populacji zna różnicę? Daję królestwo, że nie. Czy ktoś wie, że kawki łączą się ze sobą w pary na cale życie? O ptakach można pisać... mówić… można je obserwować cały dzień i dłużej. Ptaki interesują mnie nadal. Tu w Danii, jako lekarz, wracam do normalności - wracam do tego, co lubię. Teraz mam więcej czasu, mogę więc znów obserwować te piękne stworzenia. W Danii nie ma ich tyle co w Polsce, ale pracując w kraju w ogóle na takie rzeczy nie miałem czasu.
Krzysztof Korczakowski
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz